Diken ekersen gül bekleme

tarafından **murat80** Salı Tem. 07, 2009 8:03 pm

Bahçıvan değişik çiçek türlerinden tohumlar ekmiş. Bahar geldiğinde boy boy dikenler, etrafa pis kokular yayan sevimsiz fideler çıkınca başlamış dövünmeye: “Ben gül istiyordum bunlar da nereden çıktı ?..”Yoldan geçen Bilge Dede haline acımış ve sormuş:Tohumları kim ekti çocuğum?
- Ben ektim.
- Nereye ektin?
- Kendi bahçeme.
- Ekerken iyice baktın mı ne tohumuydu onlar ?..
- Bizim oğlan almıştı pazardan, okumam yazmam yok ne bileyim bakmadım yazısına… Ama gül niyetine ektim…Hem iyice de bakımını yaptım!..
Bilge Dede yoluna devam ederken son cümlesini söylemiş: “Okuyamamanın sonucunu gördün. Hiç sızlanma, kendin ettin, kendin buldun!.. Başkası yanında hiç olmadı! “
…
Varlıkta başkası hiç yok. Ne ediyorsak kendimize, yine kendimizle ediyoruz. Kendimizin sebep olmadığı hiçbir şey önümüze çıkmıyor. Her çıkan, önceki çalışmalarımızın, biriktirdiklerimizin eseri. Başkası hiç var olmadı ve de olmayacak! Bunu bile bile yolumuza çıkan dikenlere hala kızacak, ben gül beklemiştim diyecek miyiz ?.. Bahçıvana güldük belki ama günlük hayatta bahçıvan konumuna ne kadar çok düştüğümüzü hiç düşündük mü?